Het meisje, Alraune genaamd, wat hier uit voortkomt stopt hij in een tehuis. Maar als zij er van door gaat met een jongen gaat Jacob er achteraan en besluit haar onder zijn hoede te nemen en haar gedrag te bestuderen. Als snel krijgt Alraune meer aandacht van de mannen en ze besluit er weer van door te gaan. Maar dan vind ze het dagboek van Jacob en leest ze alles over haar leven. Ze staat op het punt Jacob wat aan te doen in zijn slaap maar besluit hem op een geheel andere manier terug te pakken.
Een aardig plot wat een behoorlijk angstaanjagende horrorfilm zou kunnen opleveren maar helaas wordt ook in deze stomme film gekozen voor de dramatische aanpak. Alhoewel de film een paar behoorlijk provocerende scenes kent valt er niet veel te griezelen. Ondanks dat het een Duitse film is uit de twintiger jaren is het geen expressionistische film dus valt er ook niet veel te genieten op het visuele vlak.
Het acteerwerk van Wegener en vooral Brigitte Helm (de vrouw die één van de meest memorabele robots uit de filmgeschiedenis speelde in Metropolis) is wel zeer goed. Maar ik had nogal moeite met de lange droge scenes zonder dat er spanning bij kwam kijken. En dus het feit dat dit toch echt meer een drama met een paar intense moment was dan een horrorfilm. Wellicht dat men er in die tijd nogal anders over dacht.
Maar zoals ik al eerder schreef in een review voor 100 jaar horror, ik kijk uit naar de films met vampieren en andere monsters. Kastelen en dreigende onweer buien, Mad scientists en mistige begraafplaatsen.
Trivia: Regisseur Henrik Galeen schreef de screenplays voor Der Golem (1915) en Nosferatu (1922)
Score:
