General Massacre (1973, Burr Jerger)

Voordat ik mijn beerput van een VHS collectie open gooi, zal ik eerst mijzelf introduceren: ik ben Hans Minkes en heb 3 jaar lang WOOF! De Foute Filmavond in Groningen georganiseerd. Verder heb ik nog in Galerie PPunt een wekelijkse filmavond gehouden en het eenmalig event “Video Nasties” in de Vera te Groningen en Filmhuis Cavia te Amsterdam opgezet. Mijn smaak is wansmaak, mijn medium is VHS en ik voel me gevleid te mogen schrijven voor Bloedlink!

Belgische Wansmaak

De eerste film moet ik van de bodem van de beerput schrapen. Naast de derrie van “Cannibal Ferox”, de smurrie van “Guinea Pig” en het goor van “Farewell Ucle Tom” ligt het misbaksel “General Massacre” van de Amerikaanse regisseur Burr Jerger. Eerlijk gezegd ligt deze film nog onder de mondo’s en kannibalenfilms als het aankomt op smakeloosheid. Er zijn nog twijfels over de datum van productie welke schommelt tussen 1971-1973, maar er is geen twijfel over wat voor een impact deze film heeft.  Burr Jerger heeft het script samen geschreven met de Belg Herman Wuyts, bekend van o.a. de cultfilm Princess  uit 1969 (met een jonge Herman van Veen in de hoofdrol, wiens wilde haren nog aanwezig zijn). Naast het script verzorgt Jerger ook nog eens de regie en speelt hij de hoofdrol van Generaal Massacre (uitgesproken als Maasakker); een man die huiswaarts keert van de Vietnamoorlog en niet alles op een rijtje heeft. Naast een post-traumatisch stress syndroom, draagt hij ook een boek vol zwarte bladzijden mee geschreven in gezinsverband.

Niet op dvd te verkrijgen en op vhs is dit het enige label dat de film heeft uitgebracht

Nadat de regisseur ons eerst door middel van een statement duidelijk maakt dat het om een anti-oorlogsfilm gaat, worden we via een funky en jazzy intro meegenomen naar het jaar 1945. Een jonge Generaal Massacre struint met zijn tank door het Belgische platteland op zoek naar nog achtergebleven nazi’s. Hij treft het want hij vindt een gewillige blote dame die wel een verzetje kan gebruiken. Blijkbaar klikt het tussen de twee tortelduiven en we maken een sprong in de tijd naar het jaar 1954 waarin ze inmiddels getrouwd zijn. De Generaal komt onverwacht thuis, blijkens uit het feit dat zijn vrouw ligt te schuinsmarcheren. De vrouw weet in eerste instantie aan de woede van de Generaal te ontsnappen en rent in haar evakostuum de bossen in. Dit levert mooie slow motion beelden op. Wat het lot van de vrouw is, wordt in eerste instantie open gelaten, maar er rijst een vermoeden.

We maken weer een sprongetje in de tijd en zijn aangekomen in het jaar 1970. De Generaal is inmiddels terug uit zijn tweede oorlog, de Vietnamoorlog. Hij keert huiswaarts samen met een jonge militair die als hulpje dient. Hij wordt liefdevol ontvangen door zijn dochter op het station en al gauw blijkt dat de moeder niet meer onder de levenden is. Het duurt niet lang voordat duidelijk wordt dat de Generaal uit de oorlog te halen is, maar dat de oorlog zich heerlijk heeft weten te nestelen in zijn hersenpan met waanbeelden, zieke perverse gedachten en een gestoorde ideologie als gevolg. De Generaal heeft zijn handen niet schoon weten te houden tijdens de oorlog, aangezien hij aangeklaagd wordt wegens oorlogsmisdaden. Er wordt zeer uitgebreid aandacht besteed aan het verhoor waarin de Generaal uitvoerig zijn ideologieën verduidelijkt.

Burr Jerger himself

Naast het gestoorde optreden tijdens het verhoor, zien we zijn enigszins uit balans zijnde persoonlijkheid terugkeren in zijn omgang met mens en dier. Het hulpje wordt uitvoerig militair gedrild, de dochter ook, maar dan op een andere manier. Aangezien de Generaal in zijn waanbeelden zijn dochter voor zijn overleden vrouw aanziet, vergrijpt hij zich aan haar. Naast deze activiteiten vindt de Generaal het ook nodig om zich nu en dan terug trekken in zijn filmkamertje om verlekkerd archiefmateriaal van de Vietnamoorlog te bekijken. Het gaat hier om gruwelijk beelden van mishandelingen, gewonden, lijken en één van de iconische afbeeldingen uit deze gruwelijk oorlog; de scene waarin de Zuid-Vietnamese Generaal Nguyen Ngoc Loan een gevangene van dichtbij door het hoofd schiet.

Gek genoeg is met de ideologische waan, incest en het gruwelijke archiefmateriaal niet het toppunt van smakeloosheid bereikt. Deze vindt namelijk zijn climax in de scènes waarin Jerger het nodig vond dieren af te maken, zodat de monster in de mens duidelijk wordt verbeeld. Naast wat eenden besluit de Generaal een koe neer te maaien. Met een mitrailleur knalt hij het grazende rund neer. Het beest ligt bijna een minuut te creperen om vervolgens met wijd opengesperde ogen de eeuwige weilanden in de hemel te betreden. 

De koe...

Gelukkig mag de Generaal zich aan het einde van de film ook vervoegen aan de andere zijde, maar waarschijnlijk liggen zijn weilanden iets zuidelijker. Wat je al zag aankomen gebeurt.  Hij verdenkt zijn dochter van vreemdgaan met het hulpje en raakt buiten zinnen. Ook zij weet in eerste instantie te ontsnappen en rent in de voetsporen van haar moeder haar dood tegemoet. Alleen weet in dit scenario het hulpje gerechtigheid te brengen door de Generaal dood te schieten.

Burr Jerger weet een realistische rol neer te zetten als een gestoorde Generaal, maar dat wil niet zeggen dat hij goed acteert. Het onevenwichtige karakter van de Generaal wordt bevestigd door het onevenwichtige acteerwerk. De andere acteurs weten ook niet te overtuigen, met als klap op de vuurpijl de buurvrouw, gespeeld door de vrouw van Jerger. Een plattelands versie van Lucille Ball die jammer genoeg niet naast de koe in de wei stond. Jerger heeft na de film laten weten toch spijt te hebben gehad van de koe, maar eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat als hij zich had bedacht, de film hoogstwaarschijnlijk niet in mijn collectie was terecht gekomen.

Score: Ik geef de film alsnog 1 ster wegens het feit dat het er technisch goed uit ziet.