28 okt 2012

13 Vragen - Erik Zijlstra

1. Wie ben je en waar kom je vandaan?
Ik ben Erik Zijlstra en ik kom vrijwel net als ieder mensch uit mijn moeder.
Ben woonachtig in Franeker, dus mocht ik ooit doordraaien dan is 't psychiatrische inrichting slechts vijf minuten lopen. Dat scheelt. Ik hou niet van lang lopen.
2. Waar kunnen mensen jou van kennen?
De meesten zullen me kennen van items op Geenstijl, Pownews, Spuiten en Slikken etc. als de 'Friese pornokoning'. En vanaf vandaag (23 oktober) in het nieuwe programma van RTL5: Passie in de polder. De meest bekende filmtitels van me zijn: De del van '63, Clitna, Friese Amateurtjes & Een geile weerwolf in Friesland.
Echter produceer ik niet alleen erotische films maar ook korte nobudget horrorfilms. Mijn laatst voltooide horrorshort heet Rotten Romance. De première was op het BUTFF festival in Breda. Momenteel is Rotten Romance te zien op een aantal filmfestivals: 26 oktober in Amsterdam (filmhuis Cavia) en 10 november in Leeuwarden (Notfall film festival).

 3. Als het aankomt op wat je doet, wie of wat hebben jou beïnvloed?
Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet echt favoriete filmmakers heb. Denk dat bijna elke filmmaker ook wel een paar missers heeft. Maar als ik een paar goede filmmakers moet noemen: David Cronenberg (eXistenZ), Tobe Hoopers (Texas Chainsaw Massacre), Peter Jackson (Braindead, Meet The Feebles). Er zijn nog genoeg andere maar dit zijn de eerste die in mij opkomen. Braindead (ook wel Dead Alive) was de eerste horrorfilm die ik zag en sindsdien was ik verkocht. Ik zag hem als klein jongetje en vond het dood eng. Daar begon zo'n beetje mijn voorkeur voor horrorfilms. The Texas Chainsaw Massacre en Evil Dead 2 werden al snel ook één van mijn favoriete horrorfilms ooit.
Voor mijn eigen films verschilt het nogal qua films ter inspiratie. Bijvoorbeeld voor 'Een geile weerwolf in Friesland' was het 'An american werewolf in paris'. Ik werd gebeld door het producenten van No Pictures Please of ik langs wou komen voor medewerking aan een nieuw televisie programma (dit werd later Passie in de polder), toen ik daar aankwam bleek dat ik al auditie deed en moest ik ter plekke een kort script idee verzinnen. Toevallig had ik die avond daarvoor 'An american werewolf in paris' gekeken en aangezien ik 'Friese porno' produceerde was de titel er al vrij snel; Een geile weerwolf in Friesland.
Voor bijvoorbeeld Rotten Romance was het echter weer de bizarre elementen van de films van Edwin Brienen en voor de 'necro scene' overduidelijk Nekromantik. Al vond ik die film erg moeilijk weg kijken. Het blijft een smerig onderwerp.
Toen ik Alexis Texas in 'Return of The Buttman' zag wist ik dat ik porno moest produceren. De film was sexy, netjes in HD geschoten, had een goede montage, muziek etc.
De perfecte porno!
4. Als jij een ouderwetse familie foto kon laten maken met jezelf en vier andere bekende personen wie zouden dat dan zijn?
Alexis Texas, Sasha Grey, Bobbi Starr, Melissa Lauren.
Gewoon gezellig. Als je de namen niet kent zou ik ze eens opzoeken als ik jou was.
Maar dat ben ik niet. Dat kan namelijk niet. 


 
5. Wat waren de laatste films die je zag op DVD, Blu-Ray en in de bioscoop?
Opeens weet je weer hoe goed je geheugen is. Ik moet er even over nadenken. Best lang eigenlijk. Moet zeggen dat ik de laatste tijd voornamelijk series kijk. Fringe, Haven en Dexter als favoriet. De laatste films die ik heb gezien: Fear and Loathing in Las Vegas (voor de 100e keer), Grave Encounters 2, Cabin in the woods, Prometheus en VHS.
6. Wat wordt jouw volgende film(gerelateerde) aankoop?
Ik koop weinig merchandise. De film zelf is vaak genoeg. Bij een boxset houd het vaak wel op.
7. Als jij een filmavond mag organiseren in een bioscoop voor al je vrienden en kennissen, welke twee films zou je vertonen?
Ik denk dat ik dan ga voor Fear and Loathing in Las Vegas als opwarmertje en dan over naar de horror van Evil Dead 2. Beetje rare combinatie maar ik zou beide films dolgraag eens in een bioscoop willen zien.
8. Wat is je meest beluisterde album van de laatste tijd?
De lachende derde van de Jeugd van Tegenwoordig. Sommige mensen begrijpen de muziek niet of hebben er niks mee. Ik blijf de Jeugd van Tegenwoordig geniaal vinden. Fout, grappig en brilliant. Leuke combinatie.
9. Maak een playlist van 10 nummers die jouw muzieksmaak weergeven.
10. Welk boek/comic lees je op dit moment?
Ben geen fanatieke 'lezer', vaak alleen als ik met de trein moet reizen. Moet de 'Ashes 2 Ashes' van de Army of darkness strips nog lezen. Die ligt hier inmiddels alweer een tijdje.








11. Je mag 3 jaar lang alleen films kijken uit één land en dat mag de USA niet zijn, welk land zou je kiezen en waarom?
Oei, lastig. Dan gaan we maar voor de spookfilms met enge langharige Japanse schoolmeisjes. Maar dat is zeker tweede keus. Geef mij maar films uit de USA. Ik vind Nederlandse films ook niet verkeerd, maar het aanbod op horrorgebied is dramatisch.
12. Met welke fictieve karakter zou jij jezelf mee identificeren? (Film, boek, strip, etc)
De penis van Ron Jeremy. Ben al vrij lang een lul. En als het dan toch verplicht een fictief karakter moet wezen doe dan maar Dagobert Duck. Stinkend rijk die gast.
13. Jouw partner (of toekomstige partner) krijgt verplicht de gedaante van een bekend persoon en jij moet die kiezen. Wie gaat het worden?
Alexis Texas, ik zou uren plezier hebben door alleen al naar haar billen te staren. Een halve liter blik bier is ook een optie, maar daar kan je maar zo kort van genieten.

26 okt 2012

100 Jaar Horror - 1918 (The Eyes of the Mummy)

Wederom was het weer even zoeken voordat ik een horrorfilm uit het jaar 1918 gevonden had en met zo'n titel moet het wel goed komen qua horror. In ieder geval het feit dat we daadwerkelijk met een volbloed horrorfilm te maken hebben. En wederom kwam ik bedrogen uit.

Wenderland is een jonge schilder die naar Egypte gaat om te studeren en als hij op het terras van zijn hotel zit (studenten zijn weinig veranderd in 94 jaar) hoort hij Prins Hohenfeld praten over de tombe van koningin Ma. Het wordt Hohenfeld sterk afgeraden want het schijnt ongeluk te brengen en even verderop op het terras zit dan ook een avonturier die na het bezoekje geestelijk niet meer helemaal in orde is "the eyes are alive!"

Waarom Wenderland vervolgens besluit in zijn eentje toch een bezoek aan de tombe te brengen is niet duidelijk, maar de beste man doet het nu eenmaal. Bij de tombe aangekomen wordt hij opgevangen door een duister figuur die hem naar binnen loodst. En daar treft hij een tombe aan die naar hem terugkijkt met echte ogen. Niet echt onder de indruk gaat hij op onderzoek uit en vindt uit dat het allemaal een truc is en dat er een vrouw tegen haar zin in de tombe opgesloten zit. De duistere figuur en Wenderland vechten het even flink uit en Wenderland komt uiteindelijk als overwinnaar uit het gevecht en neemt de vrouw mee terug naar Europa, eerlijk gevonden! De halfdode man wordt vervolgens gevonden door Prins Hohenfeld en neemt hem ook mee terug naar Europa als dienaar.

Door allerlei niet erg interessante toevalligheden zien de twee elkaar weer en de duistere man zint op wraak. (duister heeft hier trouwens niks met de huidskleur, of beter gezegd, schoenpoets van de man te maken)

Niks mummie dus! En ook geen horror. In het geval van Verdens Undergang was het niet eens zo'n probleem want dat was tot nu toe de beste film die ik keek voor 100 Jaar Horror. The Eye of the Mummy is echter geen bijzonder leuke film en moet zelfs voor zijn tijd niet echt een hoogvlieger zijn geweest. Een drama die van toevalligheden aan elkaar hangt.  Acteerwerk is niet super al is dat met zulke oude films soms wat moeilijk te zeggen.

Van deze film is trouwens wel een DVD te vinden, maar van erg goede kwaliteit is deze niet. Nu is dat ook niet zo heel raar natuurlijk met een film van bijna honderd jaar oud maar sommige film die ik hiervoor zag waren gerestaureerd en dat is bij deze absoluut niet het geval. Veel scenes zijn veel te licht, en de piano muziek die eronder is gezet werd gewoon herhaald en was volgens mij ook niet specifiek voor deze film gemaakt.

Helaas kon ik geen andere titel vinden om te bespreken want ik begin na 6 films in deze challenge al in herhaling te vallen. Weer een film die niet echt horror is en niet echt interessant.

Waarschijnlijk gaat het vanaf 1920 wel wat beter en leuker worden. In ieder geval is er in de meeste komende jaren wel al keuze tussen verschillende films, en ook komen er een paar klassiekers aan. Volgende keer weer een Duitse film met de veelbelovende titel Der Teufelskirche, hopen dat deze zijn titel wel waar maakt.

Score:

25 okt 2012

Phantom Empire (Fred Olen Ray, 1987)

Is het mogelijk om in krap anderhalf uur tijd Sybil Danning, Jeffrey Combs, stop motion dinosauriërs, een futuristische land-rover, de meest irritante acteur ooit, halfnaakte holbewoonsters, een Robby de Robot-kloon en een picknick samen te laten smelten tot één film? Fred Olen Ray heeft bewezen dat het kan met mijn all time guilty pleasure 'Phantom Empire'. Verwacht geen dubbele bodems,  intelligente wendingen of een filosofische subtext maar wees voorbereid op een groot avontuur. Je wordt gedurende 83 minuten vermaakt door de grenzeloze fantasie van een goudeerlijke regisseur die enkel als doel heeft ons te vermaken.

We beginnen met een gezellige picknick waarin we gelijk getrakteerd worden op mijn favoriete slechtste acteur ooit, namelijk Michael Sonye (speelt o.a. Mengele in 'Surf Nazis Must Die'). Deze celluloid verspiller zit gezellig met zijn vrouw en hond te genieten van het lekkere weer terwijl uit een nabij gelegen grot een monster te voorschijn komt. Monster is misschien een overstatement; het is een krom lopende kerel met een grijze oma-pruik en een lelijk masker van papier maché. Nadat de hond binnenstebuiten is gereten trekt het wezen volstrekt begrijpelijk Sonye's hoofd van zijn romp (gerechtigheid is een woord die Olen Ray hoog in het vaandel heeft staan), waarop de vrouw vervolgens het monster dood slaat met een koelbox. Het monster blijkt een kostbare diamant bij zich te dragen, wat de nieuwsgierigheid trekt van enkele avonturiers.

Jeffrey Combs; de Hunk én Brains van de film
Rijke stinkerd Denea Chambers (Susan Stokey) zet een expeditie op touw om de bron van de diamant te achterhalen. Ze schakelt de cliché-privé-detective Cort Eastman (Ross Hagen) en hulpje Eddy Colchide (Dawn Wildsmith) in. Samen met de twee wetenschappers Andrew Paris (Jeffrey Combs!) en Professor Strock (Robert Quarry) gaan ze de grot in op zoek naar rijkdom, niet wetende wat voor een hachelijk avontuur hen te wachten staat. Het blijkt dat in het grottenstelsel een geheel geïsoleerde wereld is ontstaan waarin queen bee Sybil Danning de scepter (eigenlijk een joekel van een zwaard) zwaait. Zij heeft de leiding over een groepje halfnaakte holbewoonsters waaronder de rondborstige Michelle Bauer (!) die ook bijna constant haar twee talenten etaleert. In de vallei blijken er naast sexy holbewoonsters en monsters ook nog eens stop motion dinosauriërs rond te lopen, die zich wel erg houterig voort bewegen (blijkbaar is de techniek sinds Ray Harryhausen niet veel verder geëvolueerd). De scene's met de dinosauriërs zijn knip-en-plak werk uit de film 'Planet of Dinsaurs' (1977) waarin Doug Beswick verantwoordelijk was voor het tot leven wekken van de dino's. Hij is dezelfde man die ook betrokken was bij het animatie werk voor Evil Dead II (1987) en The Terminator (1984)!

Queen Bee Sybil Danning
Het avontuur begint wanneer het groepje diep in de grotten enkele monsters treft die net bezig zijn Bauer te roosteren op een levensgrote spit (geleend van History of the World, 1981). Ze helpen het kippetje te ontsnappen en nemen haar mee nemen in de zoektocht naar de diamanten. Danning ziet haar koninkrijk in gevaar komen en besluit de avonturiers tegen te werken. Ze zet de achtervolging in en blijkt hierbij te beschikken over een futuristisch voertuig (geleend van de serie Logan's Run) dat stuntelig over het zand hobbelt. Aan fantastische elementen dus geen tekort, maar is er ook gedacht aan suspense. Zodra Danning ten tonele verschijnt is de spanning te snijden. We zien haar in een strak lederen outfit al zwaaiend met haar zwaard rondrennen door het wonderbaarlijk goed verlichte grottenstelsel. Constant hebben haar borsten de neiging uit het pak te ontsnappen om onze nieuwsgierigheid te bevredigen, maar het blijft bij een spelletje kiekeboe, zonder de boe. Als ook nog het neefje van Robby de Robot acte de présence geeft , maar vervolgens kinderlijk eenvoudig wordt uitgeschakeld, gloort aan het einde van de tunnel het licht. De groep weet uit de goddelijke handen van Danning te blijven en bereikt de bewoonde wereld. Geheel volgens traditie stort vervolgens de ingang van de grot na een grote ontploffing in, waarmee het verborgen rijk van R'Lyeh (gejat van H. P. Lovecraft) voor eeuwig geïsoleerd blijft. 

Met titels als 'Hollywood Chainsaw Hookers' (1988) en 'Bad Girls From Mars' (1990) is meteen duidelijk wat voor vlees je in de kuip hebt. Humor, borsten, billen en actie zijn de hoofdingrediënten van Olen Ray zijn films en hierin stelt hij nooit teleur. Natuurlijk zijn het niet allemaal geslaagde projecten, waarbij bijvoorbeeld 'Beverly Hills Vamp' (1989) één van de meest akelige is, met de op twee na meest irritante acteur ter wereld  in de hoofdrol (Eddie Deezen). 'Phantom Empire' is gewoon anderhalf uur zorgeloos entertainment waarbij je voortdurend denkt; dit heb ik eerder gezien, maar nergens is dit storend. Olen Ray gooit alles wat hij kan vinden in de blender en gieter vervolgens zijn eigen overheersende sausje over heen. De film is inmiddels op dvd uitgebracht op een label waar Olen Ray zelf eigenaar van is (Retromedia).      

Nog een grappig weetje: jarenlang heeft op IMDB gestaan dat zangeres Duffy een rolletje had in deze film. Na meerdere malen de film te hebben bekeken en vooral goed te hebben opgelet op de halfnaakte holbewoonsters, was ik tot de conclusie gekomen dat Duffy met 100% zekerheid niet in deze film speelt. Sinds kort heeft de site de fout gecorrigeerd en de eer aan de rechtmatige persoon toegekend, namelijk de hond Duffy.

Score:




24 okt 2012

Deadwater (2008, Roel Reiné)

Elke filmliefhebber heeft wel een paar acteurs die weinig fout kunnen doen bij hem. Lance Henriksen is er zo eentje voor mij. Misschien geen groot acteur maar wel ontzettend hard werkende man met een geweldige stem en dito "screen precense". En ondanks dat ik hem al jaren niet meer in een fatsoenlijke film gezien heb en zijn rollen steeds kleiner worden (de man is de 70 inmiddels gepasseerd) laat ik me toch nog wel eens verleiden om een film te kijken als zijn naam op de poster prijkt. Zo ook Deadwater. Of Black Ops, of Nazi Dawn zoals de film blijkbaar in verschillende landen heet.


Een oud marineschip uit de tweede wereld oorlog wordt ingezet in de Persische golf en doet dienst als een geheime verhoorruimte. Als het radiocontact verbroken wordt vreest men dat de juist overgebrachte terrorist Fadhawi ontsnapt is. Kolonel John Willets (Henriksen) wordt erheen gestuurd om te kijken wat er gebeurd is en om te zorgen dat het schip uit Iraans gebied blijft. En natuurlijk wordt de inzet nog wat verhoogd want ook blijkt dat Willets zoon aan boord van het schip is.


Eenmaal aan boord treft het team een waar bloedbad aan want bijna de gehele bemanning is op brute, bloederige wijze vermoord. Slechts een drietal heeft het overleeft en uiteraard is zoonlief er daar één van. Deze kan zich echter weinig herinneren van wat er gebeurd is, niet dat er veel moeite wordt gedaan dit te achterhalen overigens.

Het blijkt dat ook de terrorist nog in leven is. Maar deze laat zich nogal makkelijk vangen en hangt vervolgens een verhaal op over een goddelijke kracht die bezit van hem nam waarna hij onmetelijke kracht bezat om zijn vijanden te vermoorden. Uiteraard wordt er weinig van dit verhaal geloofd. Totdat er weer mensen vermoord worden terwijl de terrorist nog steeds vast zit. En dan pas vraagt iedereen zich af waarom die man en vrouw die geen deel uitmaken van de "Black ops" eigenlijk mee zijn, lekker op tijd.

Ze blijken een soort van Ghostbusters in dienst van het Amerikaanse leger te zijn. De vrouw van dit team lijkt trouwens maar met één doel voor ogen in de film geschreven te zijn want het enige wat zij bijdraagt is een kort strak shirtje met daaronder een strakke buik en een scene waarbij ze uit de kleren kan. De reden ze mee zijn heeft trouwens van alles te maken met de geschiedenis van het oude schip en gaat zelfs terug naar nazi experimenten.


Deadwater begint nog best sterk met het team dat door de fraai gefilmde donkere gangen van het schip opzoek gaat naar wat er gebeurd is. Niet alleen sfeervol maar ook een behoorlijk bloederig en gory begin. Helaas is het kruit hiermee verschoten want ondanks dat de film verder ook best mooi geschoten is heb het dwalen door de nauwe gangen van het schip na een poosje toch echt wel gezien. Nergens wordt het weer spannend en ook valt er bijna geen gore meer te genieten. In plaats daarvan krijgen we wat te veel macho mariniers praat en slechte dialogen in het algemeen. En dat van personages waar je, naast Henriksen's personage en diens zoon, zo weinig mee hebt dat je hun namen waarschijnlijk niet eens onthoudt. Was de toon van het eerste half uur doorgezet dan was ik er waarschijnlijk niet eens over gevallen want het acteerwerk voldoet voor dit soort film. Maar helaas mocht dat niet zo zijn en is het een direct naar dvd niemendalletje geworden.

Maar wel dus een niemendalletje met m'n favoriete genre (b-film?) acteur en dus ook niet voor niks gekeken ondanks het feit dat ook hij deze film niet echt kan redden. Ook leuk om te melden is natuurlijk dat de film geregisseerd is door een Nederlander, namelijk Roel Reine (The Delivery, Adrenaline, en tegenwoordig veelvuldig actief in de Amerikaanse direct naar dvd en markt met films als Death Race 2 en The Scorpion King 3). Deadwater regisseerde hij niet alleen, hij schreef ook het script en wat cinematograaf (met succes dus want deze film zag er goed uit). Respect voor de man voor het veroveren van een plek in de Amerikaanse filmwereld! Helaas zal hij niet herinnerd worden voor deze film.

Score:


23 okt 2012

13 Vragen - Death Rattle Aaron

13 vragen

Welkom bij de eerste 13 vragen. In deze rubriek proberen we elke week iemand bereid te vinden uit het blog, podcast, filmwereldje een paar vragen te beantwoorden. Niet bepaald een diepte interview maar gewoon voor de lol en een leuke manier om bepaalde sites, films of podcast onder de aandacht te brengen. Niet dat hij de uitvinder van dit soort rubriek maar Aaron gebruikt het op zijn Death Rattle blog en het leek mij ook leuk om te doen. Daarom is the Hawaiian Giant of Horror ook de eerste die eraan moet geloven.

Vergeet niet de links in de antwoorden te bekijken (de muzieklinks zijn Spotify-links en openen dus ook in Spotify!).





1. Wie ben je en waar kom je vandaan?
Ik ben Aaron D. of  "Death Rattle Aaron" en ik kom uit Hawaï.

2. Waar kunnen mensen jou van kennen?
Als mensen me kennen is dat van mijn Blog Death Rattle, waar ik nu al een paar jaar films review. Of van mijn aanwezigheid en interviews voor The Gentlemen's Guide to Midnite Cinemapodcast.

3. Als het aankomt op wat je doet, wie of wat hebben jou beïnvloed?
Qua bloggen zijn mijn invloeden verveling en de obsessie om alle films die ik zie te documenteren. Daarnaast is mijn liefde voor horrorfilms een grote invloed, een liefde die terug gaat naar mijn kinderjaren waarin ik opgroeide met het kijken naar films waar ik eigenlijk veel te jong voor was. Een paar film podcasts waren ook van grote invloed op hoe ik het reviewen van films benader, namelijk Cinema Diabolica en het eerder genoemde Gentlemen's Guide to Midnite Cinema podcast. De eerste heeft m'n ogen geopend voor een hele schare aan exploitation films uit alle hoeken van de wereld en de laatste heeft me geleerd m'n horizon te verbreden en onbekendere films uit allerlei andere genres buiten horror te waarderen. En het meest belangrijkste is dat deze podcasts me aan een gemeenschap hebben geïntroduceerd met mensen waar ik veel van leer en die me inspireren in verschillende manieren.

4. Als jij een ouderwetse familie foto kon laten maken met jezelf en vier andere bekende personen wie zouden dat dan zijn?
Geen familie foto is compleet zonder King Diamond dus moet hij erin. Hij zal de vader zijn. Elvira de moeder. Phil Anselmo van Pantera en porno ster Mason More zullen er ook in moeten, als mijn broers. Ik denk dat dit ook een interessante sitcom zou opleveren!


 


5. Wat waren de laatste films die je zag op DVD, Blu-Ray en in de bioscoop?
Op DVD was het The Return of the Jedi. Ik heb de Star Wars films net weer eens gekeken om te kijken waar ze tegenwoordig staan op mijn beste films aller tijden lijst. De laaste film die ik in de bioscoop zag was Looper, de volgende op het grote doek zullen de nieuwe Paranormal Activity en Silent Hill films zijn. Ik heb nog steeds geen Blu-Ray speler.

6. Wat wordt jouw volgende film(gerelateerde) aankoop?
Ik heb niks specifieks in de planning staan om te kopen. Maar ik wacht wel op de volgende Criterion uitverkoop zodat ik The Phantom Carriage en Night of the Hunter kan kopen. Normaal ga ik gewoon door de aanbiedingsbakken op zoek naar wat goede deals.

7. Als jij een filmavond mag organiseren in een bioscoop voor al je vrienden en kennissen, welke twee films zou je vertonen?
Ik zal beginnen met Enter the Void, alleen al "to blow everyones minds", maar ook om hem zelf te zien op het grote doek. Daarna zal ik Sleepaway Camp vertonen. Beide films komen trouwens toevallig thematisch overeen dat de hoofdrollen broer en zus zijn. De catering tijdens de screenings zal verzorgd worden door vriend en BBQ enthousiast Jake McLargeHuge van de Podcast Without Honor and Humanity. Al ben ik er niet zeker van dat eten en Enter the Void goed samen gaan.

8. Wat is je meest beluisterde album van de laatste tijd?
Het laatste album waar ik geheel naar luisterde was "Gravity the Seducer" by Ladytron. Dat is één van de albums waar ik naar luister als ik schrijf. Om de één of andere reden brengen door vrouwen geleidde synth bands m'n creativiteit naar boven.

9. Maak een playlist van 10 nummers die jouw muzieksmaak weergeven.
10. Welk boek/comic lees je op dit moment?
Ik hou comics al jaren niet meer bij maar lees zo af en toe nog een graphic novel . Ik ben begonnen aan een X-Force graphic novel "Angels and Demons" genaamd. Erg duister en totaal niet de X-Force die ik herinner van een aantal jaar geleden. Wat boeken betreft, ik lees niet zo veel als ik zou willen. Ik ben een maand geleden begonnen met "The Hangman's Daughter" van Oliver Potzsch, een boek dat ik op het vliegveld kocht.








11. Je mag 3 jaar lang alleen films kijken uit één land en dat mag de USA niet zijn, welk land zou je kiezen en waarom?
Ik zou niet willen leven in een wereld die me zulke keuzes zou laten maken, maar als ik zou moeten kiezen zou het het Verenigd Koninkrijk worden omdat daar veel kwaliteit weg komt in verschillende genres. Maar ook omdat ik daar geen ondertitels bij nodig heb.

12. Met welke fictieve karakter zou jij jezelf mee identificeren? (Film, boek, strip, etc)
Meatwad van AQUA TEEN HUNGER FORCE. Ik kan je er geen reden voor geven maar hij was de eerste die in me op kwam. 







13. Jouw partner (of toekomstige partner) krijgt verplicht de gedaante van een bekend persoon en jij moet die kiezen. Wie gaat het worden?
Charlize Theron. I love her.


 

 



 

19 okt 2012

100 Jaar Horror - 1917 (Hilde Warren und der tod)

Na de vorige film gezien te hebben voor deze rubriek had ik het idee dat de films wat beter werden en dat het me vanaf nu wat makkelijker af zou gaan. Maar jammer genoeg moest ik me eerst nog door het jaar 1917 heen werken. Ik had wederom geen keuze, de enige horrorfilm uit dit jaar die ik kon vinden was Hilde Warren und der tod, een fraaie titel en ook de screenshots die ik er van zag zagen er best angstaanjagend uit.

De film begint zonder titelkaart of introductie en we vallen zo maar in een gesprek van een stel waarvan we dus niet weten wie ze zijn of wat ze bespreken, we zitten immers nog steeds midden in de tijd van de stomme film. Het is op dit moment dus gissen en zelf invullen waar het verhaal over gaat en alhoewel ik vindt dat dit, tot op zekere hoogte, één van de charmes van de stomme film is was het bij deze film nogal storend. Simpelweg omdat ik na een minuut of zes gewoon de draad kwijt was. In de versie die ik heb krijgen we namelijk op geen punt in de film een titelkaarten te zien die ons even op weg helpen waar we nu eigenlijk naar zitten te kijken. Ongetwijfeld waren die ooit wel van de partij want zonder mis je toch echt het één en ander.

Sommige stukken zijn duidelijk maar springen wel van de hak op de tak, zo zijn we getuige van een bankoverval waarna we zo naar een scene springen waarin het lijkt alsof Hilde en haar man de handtekeningen zetten om elkaar te trouwen. Vervolgens gaan we gelijk weer door waar de politie bij Hilde en haar man binnenvallen, blijkbaar was haar man één van de overvallers maar dat had ik dus totaal niet meegekregen. Haar man overleefd het niet en we zien Hilde terug bij de notaris... voor een erfenis?


En zo zien we Hilde eens stevig bidden in de kerk, voor haar zoon (?) wegrennen, door de tuin dwalen en buiten zittend te lunchen. Oh, en natuurlijk valt ze ook een keer flauw. In elke stomme film die ik tot nu toe zag valt er iemand theatraal flauw en ook deze keer is het weer raak.

We zien dus het levensverloop van Hilde en tijdens verschillende momenten als ze alleen is verschijnt de dood aan haar. Dit zijn op zich nog best aardige momenten maar waarom dit precies gebeurd is mij weer niet duidelijk. Verlangd Hilde naar de dood? Het zou maar zo kunnen. Ze eindigt in ieder geval in de gevangenis waar de dood haar eindelijk in zijn mantel neemt en alles zwart wordt.

Zoals je ziet op de screenshot en poster zijn de momenten waarin de dood aan Hilde verschijnt best creepy, helaas zijn dit ook de enige momenten waarop de film visueel aantrekkelijk is. Verder valt er geen sfeer of echt mooie plaatjes te genieten. Dit feit plus het gegeven dat je in het diepe wordt gegooid qua verhaal zorgen er (weer) voor dat ik ook dit een behoorlijk lange 40 minuten vond! Geen aanrader voor de doorsnee (horror)filmliefhebber. Wellicht dat de doorwinterde stomme film liefhebber er iets mee kan, ik in ieder geval niet. Dus wederom een tegenvaller, het wordt nodig tijd voor echte klassieker. Ik laat me in ieder geval niet uit het veld slaan en ga gewoon weer op zoek naar een horrorfilm uit 1918!

Trivia: De screenplay werd geschreven door Fritz Lang, grote kans dat we die nog eens tegenkomen als regisseur in de 100 Jaar Horror rubriek.

Score:


14 okt 2012

Sick-O-Pathics (Brigida Costa/Massimo Lavagnini, 1996)


De premisse van deze film is groots. Een eerbetoon aan de Italiaanse genre cinema met cameo’s van o.a. Lucio Fulci, Luigi Cozzi, Sergio Stivaletti en Linnea Quigley. Op de cover staat zelfs een citaat van de Engelse horrorauteur Ramsey Campbell waarin hij zegt: “It’s the most incredible film I’ve ever seen”.  Dit moet toch een garantie zijn voor 50 minuten genieten! Toch? Ik zal het voorspel overslaan en direct het beestje bij zijn naam noemen; Sick-O-Pathics is een mislukt en achterlijk liefdeskind. Een gebrek aan liefde ligt niet aan de grondslag van dit wangedrocht. Het zijn de genen van de ouders die voor deze misvormde baby hebben gezorgd.

De Ruud Gullit-pruik
Costa en Lavagnini hebben, zonder enige ervaring, als oprechte liefhebbers van de genre cinema drie korte films gemaakt met daartussen geplaatst drie fictieve reclames. Als rode draad wordt gebruikt de ontvoering en marteling van een met een Ruud Gullit-pruik getooide mafkees die weinig eerbied heeft voor de klassiekers. Hij wordt vastgebonden aan een stoel krijgt de filmpjes voorgeschoteld in de hoop hem te bekeren. Ons medeleven gaat naar hem uit en dit is dan ook het enige moment waarin er enige emotionele betrokkenheid is. Mijn handen waren niet vastgebonden, maar de neiging om te ontsnappen was groot!

Dolly
In de eerste film getiteld ‘Hello Dolly’ worden we getrakteerd op een Italiaanse viespeuk die in een seksshop een opblaaspop koopt van ene Mr. Sinister, gespeeld door Sergio Stivaletti (special effects voor o.a. ‘Demons’ en ‘The Church’). De pop is niet zo passief als gedacht. Uit de plastic vagina, onder een vies bosje stekels, komt een vleeshomp te voorschijn die de man injecteert met een vloeistof. Vervolgens zien we in diezelfde seksshop een vieze vrouw die op zoek is naar ontspanning.  Ze ziet een mannelijke opblaaspop en wat blijkt; de vieze man is nu zelf een opblaaspop geworden! Het cirkeltje is rond. Natuurlijk was mijn gedachte constant bij ‘The bitch is Back’ uit 1995 van Tjebbo Penning, die met kop en schouders boven dit infantiele product uitsteekt. Het enige punt waarin ‘Hello Dolly’ beter scoort zijn de vele liters sperma die rondvliegen.

De tweede film is ‘The Poor, the Flesh and the Bag’ waarin een gestolen handtas letterlijk van zich afbijt. De zwart lederen handtas valt bij thuiskomt de dief aan en geeft hem een make-over, waarbij de mond wordt veranderd in een rits… En als dit nog niet genoeg is krijgt de vrouw van de dief twee kettingen in haar borstkas geschoten, die haar uiteen scheuren. Pluspuntjes zijn de cameo van Joe D’Amato en de toch wel lachwekkende handtas.

Een dieptepunt in de carrière van David Warbeck 
De laatste film heet ‘Aeropophagus’ en als je je Italiaanse cultklassiekers kent, weet je waar deze titel zijn oorsprong in heeft. Er zitten wat niet zo subtiele verwijzingen naar ‘Antropophagus’ (1980, Joe D’Amato) zoals een foetus, die deze keer niet wordt opgegeten, maar vanuit het geboortekanaal een boom wordt ingeschoten. De actrice die de eervolle taak heeft dit te volbrengen wordt gespeeld door Antonella Fulci, de dochter van de grootmeester. In dit laatste deel is het vooral de onderbroekenlol die zijn dieptepunt bereikt, mede dankzij het tandenknarsende acteerwerk van David Warbeck (acteur in o.a.‘The Beyond’ en ‘Black Cat’). Het is moeilijk te geloven dat hij zich heeft ingelaten met deze amateuristische en talentloze idioten. Hij speelt een excentrieke arts die onder zijn witte doktersjas netkousen en een rood slipje draagt. Twee jaar na de release van de film overlijdt Warbeck op 55-jarige leeftijd aan kanker en elke keer als deze videoband wordt afgespeeld, draait hij zich meerdere malen om in zijn graf.

Het reclameblok is alleen noemenswaardig aangezien o.a. Lucio Fulci, Luigi Cozzi en Linnea Quigley hun opwachting maken.

Ik ben zelf een voorstander van de abortus maar in dit geval heeft deze abominatie een recht van bestaan. Het is ontstaan uit liefde en dat alleen is reden genoeg om verwekt te worden. Het is dan niet de bedoeling om vervolgens te gaan flaneren met iets wat niemand wil zien. Dit is een kind die een plekje in een goed af te sluiten kelder verdiend. Het mag enkel getoond worden als men er om vraagt. Ik heb de videoband ondergebracht in mijn beerput en ondertussen is het hopen dat het nooit op dvd zal worden uitgebracht. 

Score: ik kon niet kiezen voor 0 sterren, vandaar...

12 okt 2012

100 Jaar Horror - 1916 (Verdens Untergang)



We zijn aangekomen bij 1916 en dit keer was het niet alleen een probleem een horrorfilm te vinden, de uiteindelijk gekozen film bleek eigenlijk niet eens horror te zijn. Wel is het de eerste film met een speeltijd die in de buurt komt van wat we tegenwoordig gewend zijn. En ik moet zeggen dat ik er toch wel een beetje tegenop zag, een stomme film van bijna honderd jaar geleden van 77 minuten, want wat ik tot nu toe gekeken heb was niet altijd even boeiend en dat waren ook nog kortere films. Maar ach, ik ben ook nog steeds bezig met de eerste jaren van deze (zelf opgelegde) uitdaging en er zullen ongetwijfeld nog films volgen waar ik nog nooit van gehoord heb en die me zullen verbazen. Laten we het hopen want dat is één van de redenen dat ik dit doe.

Verdens Untergang (Vertaald: Het einde van de wereld) begint met een introductie van alle karakters die er toe doen in de film en deze introductie is karakteristiek voor de rest van de film, vrij simpel en to the point. Althans met betrekking op hoe het verhaal visueel gebracht wordt, want ik ben geen kenner van de stomme film maar ik denk dat de regisseur meer te zeggen had met dit verhaal dan men gewoon was in die tijd.

Als de introductie achter de rug is begint de film in een klein mijndorpje waar twee zusters zich opmaken om te gaan dansen. (Ik vreesde alweer voor het ergste want de vorige film die ik keek voor 100 Jaar Horror bestond voor een derde uit dansen en daar zat ik niet nog een keer op te wachten.) Dina, de verloofde van twee, ontmoet de rijke zakenman Stoll uit de stad die haar het hof maakt waarbij gelijk de toon gezet is. Hij vraagt haar er met hem vandoor te gaan nar de stad want "zij is toch veel te mooi om onder dit soort mensen te leven". Dina hoeft hier niet lang over na te denken want de aan haar beloofde rijkdom doet haar haar verloofde vergeten als sneeuw voor de zon en dezelfde avond nog knijpt ze er tussen uit.


Het is drie jaar later en Stoll's neef Professor Wiseman ontdekt een komeet die wel eens op koers kan liggen de aarde te raken. Dit gerucht komt uit en uiteraard ontstaat er enige paniek, vooral op de aandelenmarkt waar Stoll in tegenstelling tot alle anderen goedkoop inkoopt. Na een debat van wetenschappers blijkt dat inderdaad de komeet voor een grote ramp zal gaan zorgen maar de wetenschappers zijn erover eens dit niet naar buiten te brengen om massale paniek onder de bevolking te voorkomen. Stoll weet Wiseman echter te overtuigen hem wel de uitkomst te vertellen, en ondanks dat de werkelijke uitkomst laat Stoll in een krant vermelden dat het allemaal maar vals alarm was. De rust keert weder, de aandelenmarkt hersteld zich waardoor Stoll de slag van z'n leven slaat. Z'n plan is gelukt.

Hierna gaan Stoll en Dina terug naar het mijndorpje want Stoll denk in de mijn een goede schuilplaats te hebben gevonden voor de aankomende ramp. Natuurlijk valt de terugkeer van het stel niet zo goed bij Flint,  de oude verloofde van Dina en die trommelt dan ook een menigte op om Stoll er van langs te geven. Hier krijgen ze echter niet de kans voor want Dina's vader kan de confrontatie met zijn dochter niet aan gaat van z'n stokje, op een manier zoals ze alleen kunnen in de stomme film. Niet veel later overlijd hij zelfs van de shock.

Het stel is weinig onder de indruk van alle drama en besluiten een feest te geven voor al hun rijke vrienden en te vieren dat zij de wereld weer zullen opbouwen. De arbeiders in het dorpje hebben inmiddels wel door dat het waarschijnlijk hun laatste avond is en gaan verhaal halen bij de feestende aristocraten wat uitmond in een heus vuurgevecht tussen beide groepen. Dina overleefd de aanval niet en Stoll vlucht de mijn in, achterna gezeten door Flint. Inmiddels is de komeet de dampkring binnengedrongen en regent het brokstukken wat, zeker voor die tijd, best fraai in beeld wordt gebracht! Door de komeetinslagen komen er echter gassen vrij in de mijn en ook Flint en Stoll leggen het loodje.

Ondanks dat het dorp in puin ligt en overstroomd is zijn er nog overlevenden. De priester van het drop leeft nog en hij bevrijdt Dina's zuster Ella uit een benarde positie en brengt haar in veiligheid. Na het rampgeweld lijken dit ellenlange scenes en deze hadden van mij wat korter gemogen. We krijgen fraaie beelden te zien van een uitgebrand dorp en je vraagt je af hoe deze beelden tot stand zijn gekomen want dit ziet er allemaal zeer authentiek uit en niet als een filmset uit 1916! Hetzelfde geld overigens voor de beelden van een overstroomd dorp.

Eenmaal in veiligheid ziet Ella dat in tegenstelling tot alle gebouwen in het dorp de kerk nog fier overeind staat en ze luid de kerkklok, een man die de ramp ook heeft overleefd komt op het geluid af en ze vallen elkaar in de armen.


Dat de kerk als enig gebouw nog overeind staat na de ramp en de priester één van de weinige overlevenden is lijkt een overduidelijke boodschap, het geloof en de kerk zijn de steunpilaren waar vanuit de samenleving weer opgebouwd kan worden. En dat de gehoorzame en vrome zuster het overleefd samen met een hardwerkende visserman lijkt dit te ondersteunen. Of dat de door hebzucht gedreven aristocraten (en de uit jaloezie handelende arbeiders?) het niet overleefden.Wel raar is dat Ella en de visserman de hele film geen rol speelden tot het einde.

De boodschap wordt niet door je strot gedrukt en het maakt dus ook niet veel uit of je jezelf kunt vinden in deze gedachte. Zoals al gemeld in de introductie had ik moeite met het vinden van een horrorfilm uit dit jaar en ik dacht dat Verdens Untergang er nog het meest bij in de buurt zou komen, maar dit is absoluut geen horrorfilm. De eerste helft van de film laat zich nog best omschrijven als een drama waarna het overgaat in een science fiction, maar nog meer een rampenfilm. Een hele vroege voorloper van de film 2012 zeg maar.

De film wordt met weinig flair en sfeer gebracht en slechts een enkele keer worden we verrast met een fraai belichte of sfeervol shot (in de mijn of het verwoeste dorp). Dus erg bondig maar met genoeg tempo en verhaal om toch te boeien, de meeste tijd althans want het duurt toch best lang voordat de ramp zich aandiende (want stiekem was dat waar ik het meest benieuwd naar was). De special effects zijn natuurlijk erg gedateerd, zo blijft de komeet mooi op dezelfde plek staan in de lucht als de camera beweegt. Maar tijdens de ramp zijn de effecten soms uitermate effectief en was ik positief verrast. Het acteerwerk was een stuk meer ingetogen dan wat ik tot nu toe gezien heb van deze stomme films en voor mij dus ook beter te doen, al moest ik wel even lachen als iemand weer zijn vuist ophefde naar de komeet.

Jammer dat dit geen horrorfilm is want het was tot nu toe wel de leukste film die ik zag voor de 100 Jaar Horror film uitdaging.

Score: 
 


Bekijk hier de volledige film!

9 okt 2012

Psycho from Texas (1982, Jim Feazell)

'Psycho from Texas' aka 'Wheeler' aka 'The Hurting' aka 'Evil + Hate = Killer' is een heerlijk staaltje van Amerikaanse exploitation die alle elementen in zich heeft om te boeien; blote meiden, een goed psychopaat, Linnea Quigley, een paar goede kills, een achtervolging en Linnea Quigley!

Video 49 die ook The Psychotronic Man uitbracht
De film zit verbazingwekkend goed in elkaar. De psycho genaamd Wheeler (John King III) is voor een zakelijke afspraak in een klein Texaans stadje Eldorado. Wheeler moet samen met Slick (Tommy Lamey) een rijke stinkerd genaamd William Phillips (Herschel Mays) ontvoeren en 2/3 dagen later weer vrij laten. Dit is de gehele taakomschrijving. Niets meer, niets minder. De twee ongure types ontvoeren de oude man kinderlijk eenvoudig en nemen hem mee naar een cabin in the woods. Wheeler besluit wat wiet te gaan scoren in de stad en laat Slick achter om het vieze werk te doen. In één van de meest verwarrende ontsnappingen ooit (we zien niet dat de oude man ontsnapt, alleen dat hij ineens aan het rennen is?!) wordt de aanzet gegeven tot één van de langste achtervolgingen te voet in de filmgeschiedenis (als het niet de langste achtervolging is, dan deelt het in ieder geval die twijfelachtige eer met 'The Psychotronic Man' (1979)). De mannen rennen, strompelen, struikelen, baggeren door de modder, rollen over elkaar heen en rennen weer verder en dat bijna een half uur lang! Ondertussen besluit Wheeler Eldorado onveilig te maken waarbij één dode vrouw, een naar bier riekende barkeepster, een neergeslagen stamgast en een biljarter met een pijnlijke zak het resultaat is.

De Psycho uit Texas in Texas
Al vrij vroeg in de film is duidelijk dat Wheeler een getroebleerde mental case is, die nog wat jeugdtrauma's te verwerken heeft. Zijn zieke geest wordt goed duidelijk door het gebruik van de aloude techniek van de flashback. Naast een terugblik waarin duidelijk wordt dat hij al eens een vrouw heeft vermoord, zijn de flashbacks waarin we naar zijn kindertijd gaan een stuk interessanter. Wheelertje wordt gespeeld door Christian Weazell, de zoon van de regisseur, en is bepaald geen natuurtalent als het aankomt op acteren. Het snotjoch loopt in zijn tuinbroek jeans een potje te overdrijven waarbij het lijkt alsof hem constant een vieze sok onder zijn neus wordt gehouden. Het joch betrapt zijn moeder op een vrijpartij met een onbekende. Moeders blijkt hier niet van gediend te zijn
Wheelertje ruikt een vieze sok
en geeft haar zoon een ouderwetse afranseling. Het kind ligt weerloos op de grond de trappen af te weren en je krijgt toch bijna medelijden met het ventje............bijna. Deze scene doet denken aan een sleutelscene uit de video nasty 'Nightmare' (1981) van Romano Scavolini. Waar Scavolini besluit met de botte bijl te hakken en het kind gelijk al tot psychopaat promoveert, weet Feazell subtieler (ondanks het overdreven acteerwerk) de ontwikkeling van een jeugdtrauma op te bouwen. Subtiliteit is niet één van de kenmerken van een exploitatiefilm, maar wel een kenmerk van Feazell's regie. Een ander voorbeeld van het uitgekiende script (waar Feazell ook verantwoordelijk voor is) is te zien in het begin van de film, waarin Wheeler zijn eerste contacten in de stad legt. Bij een benzinepomp raakt hij aan de praat met een oudere man. Later komt hij de man in het centrum nogmaals tegen, nu met zijn knappe dochter. Ze drinken samen een bakje koffie en elkaars wegen scheiden weer totdat Wheeler in een telefoongesprek krijgt te horen wie zijn doelwit is. Het blijkt dezelfde man te zijn, namelijk William Phillips.

Linnea voor de bierdouche
De meest memorabele scene, naast een hysterische dienstmeid en een dood-door-hooivork scene, is toch wel de psychologische marteling van een barkeepster, gespeeld door Linnea Quigley! Wheeler loopt een wel heel donker barretje binnen en vraagt de jonge Quigley om te dansen. Ook hier krijgt de loverboy nul op zijn request en we weten inmiddels wat dat betekend. Eerst krijgt de enige aanwezige klant een korte afranseling waarop vervolgens Quigley haar danskunst moet vertonen. De kleren gaan snel uit en Wheeler besluit de vernedering te vergroten door een grote kan bier over heen te gieten. Na haar ook nog te laten paardje rijden op de knock-out geslagen man, is het leuk geweest en besluit Wheeler Quigley huilend en stinkend naar bier te verlaten. Volgens velen genoemd als haar eerste rol
ooit, maar dat is dus niet het geval. De oorspronkelijk titel is 'Wheeler' en deze is uitgebracht in 1975. Dit was een vrij tamme versie zonder al te veel bloed en bloot. Volgens de regisseur was het een instant cult hit, alleen werd de film uit de bioscopen gehaald aangezien 'Jaws' vertoond moest worden. Als de bioscoophouders dit niet deden, zou United Artists de samenwerking beëindigen  Aangezien de bioscopen afhankelijk waren van de aanlevering vanuit UA restte hen geen andere keuze dan 'Wheeler' uit de roulatie te halen (deze info komt uit de autobiografie van Feazell getiteld 'Feathers' (2011), alleen is het vreemd dat Jaws niet gedistribueerd is door UA, maar door Universal Pictures, waardoor de geloofwaardigheid enigszins in twijfel wordt gebracht). De film kwam op de planken te staan en werd enkele jaren later uit het stof gehaald door Feazell en aangevuld met een sausje van borsten en bloed. Dit resultaat is vervolgens de markt opgegaan onder de titel 'The Hurting'. Vervolgens is deze versie verkocht aan Showcase Entertainment en deze hebben de film op hun beurt verknipt en in 1982 de videomarkt opgegooid onder de nieuwe titel 'Psycho from Texas'. Om het nog smeuïger te maken; als Quigley daadwerkelijk in 1975 al bloot was gegaan, was dit illegaal geweest aangezien ze toen nog geen 18 jaar oud was!

Er zijn nog genoeg details in deze film om meerdere pagina's mee te vullen, maar daar zal ik jullie niet mee vermoeien. Ik probeer het zo goed mogelijk voor jullie samen te vatten: de verloofde van de dochter van Phillips blijkt achter de ontvoering te zitten. Hij wordt gearresteerd, maar ontsnapt en krijgt tijdens de achtervolging een kogel tussen zijn ogen. Wheeler heeft ondertussen de dochter van de sheriff vermoord omdat zij probeerde zijn plannen te dwarsbomen. De achtervolging te voet kent eindelijk een winnaar. Het is de oude man die niet al te zachtzinnig een hooivork in de nek van Slick plant. Hij vindt vervolgens zijn weg naar het politiebureau, waar hij Wheeler als dader noemt. De psycho staat ondertussen niets vermoedend ergens stil aan de kant van de weg met zijn auto. Het is natuurlijk de sheriff die de moordenaar van zijn dochter moet treffen. De sheriff stapt langzaam uit, Wheeler nog niet wetend dat hij gesnapt is, groet hem vriendelijk. De sheriff pakt kalmpjes zijn shotgun en knalt hem neer. Wheeler schreeuwt nog aandoenlijk: "please don't hurt me mama!", maar het is te laat.

Ook al is de versie die ik heb gezien een verknipt resultaat, de kunde van Jim Feazell blijft zichtbaar. Er zitten wat inconsequenties in, maar deze zijn niet al te storend en zijn ook vrij logisch gezien de geschiedenis. Het script, ook van de hand van Feazell (net als de titelsong 'Yesterday was a long time ago') zit goed in elkaar met enkele leuke wendingen. Uit de speelse overgangen tussen de verschillende scene's blijkt dat Feazell ook over genoeg creativiteit beschikt als het aankomt op regie. John King III zet een geloofwaardige rol neer net als de rest van de cast. Uitzondering hierop is de hysterische rol van de dienstmeid die kruipend en gillend door het beeld beweegt, maar het zij haar vergeven. 'Psycho from Texas' is nog niet verkrijgbaar op dvd, maar verdient zonder twijfel een release, al is het alleen maar om alle Linnea Quigley fans tevreden te stellen!

Score:


6 okt 2012

The Sentinel (1977, Micheal Winner)

Als je Michael Winner's naam tegenkomt denken de meeste filmliefhebbers gelijk aan Charles Bronson, niet verwonderlijk want samen waren ze verantwoordelijk voor de meest bekendste wraakfilms ooit: de eerste drie Death Wish films. Daarnaast regisseerde hij ook nog een andere Bronson favoriet van mij The Mechanic. Naast de vele actiefilms en westerns prijkt er één horrorfilms de man's filmografie, The Sentinel.

Allison, een succesvol model, is op zoek naar een eigen appartement omdat ze nog niet klaar is om haar vriend Michael te trouwen. En helemaal na het overlijden van haar vader en de daar bijkomende nare herinneringen aan haar zelfmoordpoging, heeft ze even tijd nodig. Ze vind een prachtig appartement voor een zeer redelijke prijs. Alleen ziet ze iemand constant uit het raam staren vanuit het appartement op de bovenverdieping van het gebouw. De makelaar verteld haar dat ze zich hier geen zorgen over hoeft maken want daar woont een oude blinde priester. Natuurlijk had ze zich hier beter wel wat zorgen over gemaakt want al snel blijkt het gebouw niet pluis en ook nogal vreemde inwoners te hebben. Er blijkt veel meer gaande dan alleen een oude priester die zijn laatste dagen slijt.


Cristina Raines als Alison.

The Sentinel is een reli-horror zoals ze die in de jaren zeventig veelvuldig maakten, en heeft wellicht zijn bestaan te danken aan het succes van films als The Exorcist en The Omen. The Sentinel heeft niet dezelfde impact gehad als die films maar staat zeker z'n mannetje in het subgenre. Verschil met eerder genoemde films is dat The Sentinel het religieuze thema een stuk subtieler gebruikt.

De jaren 70 stropdas verdient een vermelding.
 
Tijdens het kijken schiet mij meerdere keren de Ty West film House of the Devil te binnen. Dit is zo'n typische late jaren zeventig, begin jaren tachtig film die hij in gedachten had (of zou kunnen hebben gehad, ik heb nooit iets gelezen over zijn directe inspiraties) bij het maken van deze film. Want net zoals in die film wordt er ruim tijd genomen voor het verhaal en karakters. Traag dus, maar nergens vervelend en af en toe krijg je een scene voorgeschoteld die je wel weer bij de les brengt.

 Jeff Goldblum, nog voordat hij het zenuwachtig acteren had uitgevonden.


Minpuntje van de film zijn de twee hoofdrolspelers die af en toe hun dialogen wat houterig opvoeren en wat charisma missen, maar nergens tot het punt dat het je uit de film haalt en de rest van de cast levert uitstekend werk. In kleine bijrollen zien we overigens Christopher Walken en Jeff Goldblum voorbij komen, beide met slechts één of twee zinnen tekst, maar toch leuk om te zien waar zij zijn begonnen. Een ander punt van kritiek is de soundtrack die af en toe te nadrukkelijk aanwezig is, vooral storend tijdens een paar sfeervolle en spannende momenten waarbij een meer ingetogen muziek veel wenselijker is.

Wat is een genrefilm zonder een Carradine? (John, links)

Ondanks de paar minpuntjes blijft The Sentinel wel degelijk een film die je als horrorliefhebber gezien moet hebben en één die wat mij betreft best wat meer aandacht mag krijgen. Zo nu en dan is de film ijzingwekkend, ben je als kijker niet helemaal zeker waar het naar toe gaat en de bizarre ontknoping mag er ook zeer zeker zijn. Een ouderwets goede maar nergens gedateerde horrorfilm!

Score: