7 nov 2012

100 Jaar Horror - 1919 (Die Teufelskirche)

Na een pauze van een week was het weer hoog tijd voor een film in de 100 jaar horror challenge en deze keer was ik erg benieuwd hoe de film me zou gaan bevallen. Want een film met een titel als Die Teufelskirche (De Duivelskerk) geproduceerd door een "Lucifer Films" schept toch wel wat verwachtingen, ondanks dat ik nog niet echt een liefhebber ben geworden van de stomme (horror)film uit de 10e jaren van de vorige eeuw.

Die Teufelskirche bestaat uit een proloog en vier aktes maar helaas zijn de proloog en 1e akte verloren gegaan. In de versie die ik zag worden we op de hoogte gebracht door middel van foto's en tekst, volgens mij nog gemaakt in het videotijdperk. Maar het volstaat en we zien dat Ane en Asmus, een arm boeren stel, graag een kind willen maar hier nog geen geluk mee hebben. Dat is vooral moeilijk voor Ane. De Duivel, verkleed als ketellapper, ziet hoe kwetsbaar ze is en broed op een plan.

De plaatselijke kerk is afgebrand en ook daar ziet de Duivel een kans, hij bied de raad een steen aan die vuurvast is zodat de kerk nooit meer zal afbranden. De raad ziet dit als een gift van god en omdat er drie parochies gebruik van de kerk zullen maken beslissen ze dat deze op een centrale plaats moet komen, maar op die plek staat de boerderij van Ane en Asmus.


De Duivel gaat aan het werk en bezoekt Ane, die moet in eerste instantie niets van hem hebben maar al snel weet hij haar in te palmen door misbruik te maken van haar kinderwens. Hij verteld dat ze haar "sissende ketel eens een beetje voorzichtig moet laten overkoken" en lokt haar het bos in waar ze flauw valt (ja ja, ik benieuwd tot welk jaar de flauwvallende vrouwen het volhouden). Het resultaat is dat de ketel die ze daadwerkelijk op had staan in huis ook overkookt en de boerderij afbrand. Dat Ane inmiddels niet meer echt haarzelf is blijkt uit haar hysterisch gedrag tijdens de brand en dat ze tegen Ansus verkondigd dat dit de toorn van god is omdat hij haar geen kind geschonken heeft.

Gebroken door het verlies schenkt Ansus zijn boerderij en grond aan de raad van parochies, tot groot ongenoegen van Ane, die inmiddels haar keteltje daadwerkelijk wat laat overkoken. Zelfs de pastoor (die overigens zo dik in de schmink zit rond zijn ogen dat het lijkt alsof hij zo uit een Black Metal band gestapt is) is niet meer veilig voor haar.


Als de raad en de pastoor het niet eens kunnen worden over de bouw van de kerk lijkt het hele feest niet door te gaan. Maar dan is daar natuurlijk altijd nog de duistere ketellapper die de pastoor een deal voorstelt. Hij zorgt ervoor dat de kerk gebouwd wordt maar als de pastoor ooit God of zijn geloof verloochend is de kerk en alles en iedereen erin van hem. De pastoor accepteert en de volgende dag staat daar de kerk. Wederom doen de mensen het af als een wonder van god maar de pastoor weet wel beter en roept iedereen op om met hem de duivel uit de kerk te drijven. Tijdens deze confrontatie komt God hemzelf aankloppen bij de kerk, maar niemand geloofd hem en zelfs de pastoor verzoekt de "zwerver" verder te gaan. God is de kerk geweigerd dus de Duivel claimt de kerk en iedereen erin.

Niet bepaald een Happy Ending, maar dan wordt Ansus wakker en blijkt het allemaal een droom geweest. Een einde die we nog vaak in horrorfilm zullen tegen komen de volgende honderd jaar!


Die Teufelskirche is een lekkere vlotte en compacte film, de speeltijd van ruim 50 minuten is voorbij voordat je er erg in hebt. Ondanks dat het geen visueel spektakel is is de film behoorlijk sfeervol. De verschijning van de Duivel is ook goed gedaan en het is niet moeilijk in te denken dat dit een impact op kijkers moet hebben gehad in 1919. Verbazend is ook de hoeveelheid seks dat de film uitstraalt, natuurlijk staat het in schril contrast met wat we tegenwoordig gewend zijn maar er wordt nogal wat verleid en gesuggereerd in deze film. En dat door een appetijtelijke actrice die haar boezem nog maar net in haar jurk houdt.

Wederom een film met een (religieuze) boodschap maar wellicht ook één met commentaar want zodra de streken van de duivel in het voordeel van de parochianen uitvallen wordt het zonder twijfel geaccepteerd als een wonder of gift van God. En zelfs de pastoor valt voor de verleidingen van zowel Ane als de Duivel. En daarmee blijft deze film van 93 jaar oud wellicht altijd actueel.

Trivia: Regisseur Hans Mierendorff was één van de acteurs in het eerder besproken Hilde Warren und der tod.  Acteur Paul Rehkopf die de duivel speelt was in 31 jaar in 200 producties te zien!  

Score:
 


Bekijk de volledige film op youtube!
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten